In augustus was het Onafhankelijkheidsdag in Indonesië. Een nationale feestdag die gevierd moet worden. Indonesië is nog niet zo heel erg lang onafhankelijk (mede mogelijk gemaakt door de Hollanders), namelijk 70 jaar. Al weken werd er over deze dag gepraat en dan met name over alle leuke spelletjes die gespeeld worden. Zo is er bijvoorbeeld een spel met een paal die helemaal wordt ingevet met olie. Het doel is dan dat de paal beklommen wordt, want bovenin de paal hangen allerlei leuke cadeaus (geld of een mooie gadget). Degene die het lukt om de paal te beklimmen krijgt het cadeau. Het grappige is dat vele mensen al weken van tevoren oefenen. Mensen klimmen op elkaars rug, staan op elkaars schouders, om de prijs maar te pakken te krijgen.

Helaas op de dag zelf heb ik niet het gezien, maar in de voorbereidingsfase heb ik menig man rondom zo’n glibberige paal zijn hangen (en glijden vooral). Onze buurt was een beetje laat met voorbereiden, maar desondanks waren er de hele dag door spelletjes. Het begon met een schaaktoernooi voor mannen en allerlei spelletjes voor kinderen. Nadat de kinderen uitgespeeld waren, kwamen de vrouwen los. Het grappige was; allerlei Nederlandse spelletjes kwamen voorbij: spijkerpoepen, koekhappen en zaklopen. Toen bedacht ik me ineens (gezien de jarenlange kolonisatie); hebben de Indonesiërs deze spelletjes van de Nederlanders, of de Nederlanders van de Indonesiërs? Als je het antwoord weet; laat het me weten!!

Van onafhankelijk zijn is hier echter niet zoveel sprake. Een aantal dagen voordat ons visum afliep hoorden we dat we het visum niet in Indonesië konden verlengen, maar dat we naar Singapore moesten. In enkele dagen tijd moesten de tickets geregeld worden, de accommodatie worden geboekt en de afspraken die al stonden in Indonesië worden afgezegd. Omdat de smog in de stad elke dag meer en meer toenam, nam mijn enthousiasme om de stad even te verlaten ook elke dag meer en meer toe J. Dus reizigers die we zijn, pakten we onze minikoffer binnen een uurtje (je begint er zo langzamerhand handig in te worden) en stonden we binnen een week na het nieuws in Singapore. Het klinkt wel lekker makkelijk, maar dat was het niet. Demi werd namelijk een uur (!) ondervraagd bij de immigratie in Singapore. En ik maar stressen! Waarom weet ik eigenlijk niet, maar er spookt van alles door je hoofd; straks heeft iemand wat in zijn tas gestopt, straks willen ze hem gewoon niet hebben hier… dan zitten we over 2 weken weer in Nederland! Scenario’s kunnen hoog oplopen in je hoofd hoor, hihi. Maar gelukkig na een uurtje mocht hij het land binnen en konden we aanschuiven bij onze vriend Mc Donald J. Met een stempel voor 90 dagen voelden we ons dan eindelijk weer een beetje onafhankelijk. Alles verliep soepel en 4 dagen later landen we weer in onze stad. Eind goed, al goed.