Jaa en dan is het dan zover. Hét evenement van het jaar waar ik elk jaar weer naar uitkijk (naja, nu ik nog geen 30 ben …): Mijn verjaardag! Een beetje vreemd om het aan de andere kant van de wereld te vieren, dat wel. De avond voor mijn verjaardag was ik een beetje somber, ineens voelde de afstand tussen mij en mijn familie heel erg groot. Maar met de grote dag in het vooruitzicht zette ik me er gauw overheen en ging ik slapen.

Totdat manlief me wakker maakt om 0:00u: GEFELICITEERD! Hier is je eerste cadeautje. Nou ja, vooruit, voor cadeautjes kun je me altijd wakker maken. Ik kreeg een prachtig hoesje voor mijn telefoon. De oude (vanuit Nederland meegenomen) was totaal versleten, dus ik was echt toe aan een nieuwe. Gauw val ik weer in slaap.

De volgende ochtend krijg ik lontong als ontbijt… dat is de dag ook goed beginnen! Jummie! Verder is het een doodnormale woensdag, dus gaan we naar de taalles. Na de taalles reed ik door naar het ziekenhuis. De oma van een vriendin van mij lag in het ziekenhuis en het is hier heel normaal om dan een bezoekje te brengen. Eenmaal in het ziekenhuis bel ik mijn vriendin, maar ze blijkt helemaal niet in het ziekenhuis te zijn. Ze vraagt of ik later op de dag wil komen. Ik vertel haar dat aangezien het mijn verjaardag is, ik ga skypen met mijn familie en naar de Engelse Club ga (zoals elke woensdag). We hangen daarna op en ik rijd weer naar huis. Mijn huisgenootjes doen boodschappen en ik mag dit keer niet mee. Dat is het fijne aan de verjaardag hier; je hoeft niet je eigen boodschappen te doen en je eigen taart te kopen, want iedereen die op je verjaardag komt die neemt een taartje of cake mee. Heerlijk, dat zouden we in Nederland moeten doorvoeren.

Dan word ik opeens verrast door mijn vriendin die ik misgelopen heb in het ziekenhuis. Ze staat met een taartje bij ons in huis. Verder is ze zéér vrijgevig met cadeaus en krijg ik (wederom) een telefoonhoesje en een horloge. Ze blijft enkele uurtjes en nadat ze weer naar huis gaat, ga ik skypen. Helaas geen tijd meer om naar Engelse Club te gaan, want om 18:00u komt het team bij ons voor het avondeten. ’s Avonds ben ik wederom flink verwend. We eten pasta (jeeej!!) en ik krijg een overheerlijke taart en vele cadeaus. Later op de avond skype ik ook nog even met opa en oma en daarna ga ik zéér tevreden slapen. Wat een fijne dag!

..maar het feest was nog niet afgelopen. Blijkbaar stonden de studenten van de Engelse Club erop om me te verrassen, maar helaas had ik woensdags geen tijd om te komen. Donderdag was ik er ook niet, omdat ik dan altijd naar het dorp ga. Vrijdags was ik er wel, maar Demi was er niet (en ze vonden dat hij er bij moest zijn). Dus uiteindelijk kom ik zaterdagavond nietsvermoedend de Engelse Club binnenlopen (en niet nadenken waarom het licht uit is)..en hebben de studenten een taartje voor me. Er wordt uit volle borst Happy Birthday voor me gezongen en ik krijg de meest waanzinnige mokkataart. Ik moet zeggen; het was een hele bijzondere verjaardag voor me. Voor het eerst zo ver weg, maar toch hebben de mensen om me heen en een hele speciale dag voor me van gemaakt.